ตกลงคือพรหมลิขิต ใช่ไหม ที่เขียนให้เป็นอย่างนั้น….

เหม่อมองบนฟ้าไกล จ้องมองด้วยความสงสัย
ว่าใครกันนะใคร ที่พาให้เธอเดินหลงทางมาเจอกับฉัน

มีคนเป็นล้านคน ช่างไร้เหตุจริงๆ ที่เราเจอกัน
จากเป็นคนที่ไม่เชื่ออะไร สุดท้ายก็ได้แต่ถามตัวเองซ้ำๆ

ตกลงคือพรหมลิขิตใช่ไหม ที่เขียนให้เป็นอย่างนั้น
ตกลงให้เรารักกันใช่มั้ย อย่างนั้นขอได้ หรือไม่
โปรดอย่าทำให้เราพลัดพราก
ให้เรารักกัน เนิ่นนานถึงจนวันตาย โอ้วโอว
ฉันขอได้ไหม

เมื่อก่อนลมหายใจ ก็คิดว่าเป็นของฉัน
แต่พอไดด้พบเธอ เพิ่งรู้จริงๆ ลมหายใจคือเธอเท่านั้น

มีคนเป็นล้านคน ช่างไร้เหตุผลจริงๆ ที่เราเจอกัน
จากเป็นคนที่ไม่เชื่ออะไร สุดท้ายก็ได้แต่ถามตัวเองอีกครั้ง

ตกลงคือพรหมลิขิตใช่ไหม ที่เขียนให้เป็นอย่างนั้น
ตกลงให้เรารักกันใช่มั้ย อย่างนั้นขอได้ หรือไม่
โปรดอย่าทำให้เราพลัดพราก
ให้เรารักกัน เนิ่นนานถึงจนวันตาย โอ้วโอว
ฉันขอได้ไหม

มีคนมีอีกเป็นล้านคน ไม่มีเหตุผล ที่เธอต้องเลือกฉัน
จากเป็นคนที่ไม่เชื่ออะไร สุดท้ายก็ได้แต่ถามตัวเองอีกครั้ง

ตกลงคือพรหมลิขิตใช่ไหม ที่เขียนให้เป็นอย่างนั้น
ตกลงให้เรารักกันใช่มั้ย อย่างนั้นขอได้ หรือไม่
โปรดอย่าทำให้เราพลัดพราก
ให้เรารักกัน เนิ่นนานถึงจนวันตาย โอ้วโอว
ฉันขอได้ไหม

โอ้ว โอว ฉันขอได้ไหม

วันนี้นึก ครึ้ม เอาเนื้อเพลงรักหวานซึ้ง ของ ตูดใหญ่ big ass ที่ไปเผอิญเปิดเจอในทีวี วัน วาเลนไทน์ ที่ห้องโอ๋

“มีคนเป็นล้านคน ช่างไร้เหตุผลจริงๆ ที่เราเจอกัน
จากเป็นคนที่ไม่เชื่ออะไร สุดท้ายก็ได้แต่ถามตัวเองอีกครั้ง “

ใช่เลย แต่ไม่ใช่ล้าน แต่เป็น ล้านล้านล้าน หรือมากกว่า

นับแต่เกิดบิกแบง จักรวาลก็ค่อยๆขยาย ตัว นั่นมันก็เนิ่นนาน เมื่อเทียบกับเวลาสำหรับมนุษย์

แม้จะนับในช่วงที่มนุษย์มีอยู่ในโลกก็อยู่ในช่วงเวลา เกือบแสนปี แสนปีที่มนุษย์วนเวียนเกิดตาย

จนถึงตอนนี้ จักรวาลยังขยายตัว แรงกระเพื่อมที่ปลายขอบการระเบิดซึ่งเต็มไปด้วย ปฏิสสาร

อยู่ ณ ที่ใดที่หนึ่ง(แล้วเลยจากนั้นเป็นอะไรหว่า นึกไม่ออก)

ถ้าตามความเชื่อในพุทธศาสนา มนุษย์ เวียนว่ายตายเกิดและไม่ใช่แค่ เกิดเป็นมนุษย์เท่านั้น

ยังเป็นสัตว์ แมลง นก หนู หรือนอกจากนั้น อีกมากมาย แต่ทั้งหลายทั้งปวงล้วนมีเหตุให้เกิดทั้งสิ้น

เมื่อเหตุถึงพร้อม ผลย่อมเกิด

ถ้าในเพลงอธิบายว่าคนตั้งเยอะ เจอกันเนี่ยต้องพิเศษมาก  ผมขอบอกว่า

ในพื้นที่ และเวลาอันยาวนาน ช่วงเวลาที่เราเกิดเป็นมนุษย์ช่างแสนสั้น  โอกาสที่เกิดเปนมนุษย์

ได้เข้าใจความเปนไปใน สากลจักรวาล ได้สัมผัสทุกข์ สุข นั้น ยิ่งมีโอกาสน้อยเท่าน้อย

แต่โอกาสเกิดขึ้นจากเหตุ หากโอกาสที่เกิดเราไม่ทำให้เป็นเหตุให้เกิด ผลที่ต้องการในอนาคตนั้น

ย่อมผ่านเลยไป จนกว่า จะมีเหตุเพียงพออีก